Τί προτιμούν τελικά οι άνδρες;

Πέμπτη 3 Απριλίου 2008

Περαστικά στον Νικόλα μας!

Σε έστησαν σε ένα τέρμα κι ήσουν νέο παλικάρι. Κρίμα κι άδικο για τον συναγωνιστή Απαλευτίδη. Τραυματίστηκε τόσο άσχημα σε μια ανύποπτη φάση κι ενώ είχε μόλις μπει στο τέρμα στη θέση κάποιου άλλου (μπορεί να είναι και συγγραφέας του blog μας ο άλλος, μπορεί λέγω). Η διάγνωση έδειξε ρωγμώδες κάταγμα στο χέρι. Καλή ανάρρωση Νικόλα! Είμαστε όλοι στο πλάι σου...

11 σχόλια:

η κυρά μας η μαμή είπε...

Νίκο οι ερινύες δεν με αφήνουν να κοιμηθώ. Οι τύψεις μου, αργά και βασανιτστικά, κατατρώνε όλο μου το είναι. Θα έπρεπε να ήμουν εγώ στη θέση σου. Στην περίπτωση αυτή βέβαια θα έσπαγε η μπάλα αλλά τέλοσπαντω.

Καλή ανάρωση και περαστικά αγόρι μου!

Μυρωδιάς είπε...

Στη θέση μου μπήκε γαμώ την παναγία σας. Και αυτοθυσιάστηκε για να σώσει το δικό μου χέρι. Αλτρουιστής και αδερφός. Δεν μπορώ να πω κάτι άλλο.
Περαστικά Νικόλα.
Αν δεν μπορείς να ρίξεις μαλακία φώναξε τον Παργαλάτσο. Έχει απαλό χέρι.

Γιώργης Μίναρος είπε...

Δεν μπορώ να κατανοήσω πως για μία ακόμη φορά η μοίρα χτυπάει τη πόρτα αυτού του Blog και των συντελεστών του.
Είναι ξεκάθαρο πως ήταν γραφτό κάποιος απο τους καστανάδες να σπάσει το χέρι του.
Γιατί θεέ χτυπάς του αγωνιστές της ζωής?? Γιατί??? Γιατί χτυπάς έτσι το σύντροφο Απαλευτίδη???
Δεν σου φτάνει που έχει να βρέξει το πουλάκι πανω απο ένα χρόνο, δεν σου φτάνει που έγινε μάρτυρας χαλάσματος παρτούζας, δεν σου φτάνει που υπήρξε πολεμιστής πρώτης γραμμής σε Σούδα και σε Άραξο??
ΠΟΣΟ ΑΛΛΟ????
ΔΕΝ ΣΕ ΘΕΛΟΥΜΕ ΘΕΕ!! Παρακαλώ αναζητήστε άλλο blog να ρίξεται όλα τα βάσανα και τις κακουχίες!

Περαστικά Νικόλα
Ο Blogger (που λεεί και ο Αμβρόσιος)

Μυρωδιάς είπε...

Και επειδή απουσίαζες από τη χτεσινοβραδινή έξοδο αδερφέ Νικόλα, θα σου περιγράψω συνοπτικά τα όσα έγιναν.
Κλασικά ο Παργαλάτσος πουλούσε έρωτα. Μηχανή μαλακίας (έσπασε κάθε ρεκόρ με 20 μαλακίες/λεπτό). Ωστόσο, ιδιαίτερη σημασία παρουσιάζει το εξής γεγονός: Σε κάποια φάση, πρότεινα να καθίσουμε σε ένα τραπέζι. Είχα κουραστεί από την μπάλα γαμώ την αγία μου. Πριν καλά καλά προλάβω να ολοκληρώσω την πρότασή μου, ο Παργαλάτσος τρέχει και πιάνει τη μεσσαία θέση. Και εκεί ξεκωλιάστηκε στη μαλακία.
Επίσης, στο δρόμο του γυρισμού είχε σχηματιστεί ένα τεράστιο χαμόγελο ικανοποίησης στο πρόσωπό του. Σε χειρόφρενα σας λέω ο Παργαλάτσος και μέσα στις χαρές.
Τα σχόλια δικά σας κύριοι..

Γιώργης Μίναρος είπε...

Πάλι τα κατάφερε???
Πάλι αγάπησε???

Ε ΟΧΙ ΚΥΡΙΟΙ ΔΕΝ ΣΕΒΕΤΑΙ ΤΙΠΟΤΕΣ???
Θλίβομαι για το σύντροφο Πάργ. Δεν έχει τελειωμό η κατρακίλα του!

Υ.Γ.1 Τώρα δεν χαλάει μόνο παρτούζες, αλλά και ότιδηποτε άλλο φαίνεται να κάθεται στον ορίζοντα.

Υ.Γ.2 Προτείνω την επί 1&1/2 μήνα επιμέλεια της πουλακίδας του Νικόλα , προσωπικά απο τον Πάργ

Μυρωδιάς είπε...

Θα συμφωνήσω Γιώργη Μίναρε και θα αυξήσω αν μου επιτρέπεις την ποινή σε 1&1/2 μήνα επιμέλεια της πουλακίδας του Νικόλα και ξεβράκωμα του Παργαλάτσου στην Πλατεία Γεωργίου (πάνω συντριβάνι).
Είναι πολλά τα παραπτώματά του και θα πρέπει η ποινή να είναι παραδειγματική.

Γιώργης Μίναρος είπε...

Επίσης προτείνω στην επόμενη προ-παρτουζιαία κατάσταση που θα κανονιστεί να μην λάβει πρόσκληση!

ΤΕΛΟΣ!

Παργαλάτσος είπε...

Μα δε ντρέπεσαι να σπιλώνεις τόσο απλά υπολήψεις; Σε είχα για ντόμπρο αγόρι, Μυρωδιά... Κρίμα! Σου είπα ότι έχω άλλους σκοπούς. Βρήκαμε σύνδεσμο για άλλα πράγματα. Αυτά όμως δεν τα λέμε. Δε λέμε ψέματα, απλά δε λέμε ΟΛΗ την αλήθεια...

Νίκος Απαλευτίδης είπε...

αδερφια μου αισθανθηκα μετα πο το κυμα συμπαραστασης που εκδηλωθηκε υπερ μου να βγω και να δηλωσω οτι ειμαι καλα.επεσα μαχομενος και αγωνιζομενος.ολα καλα.στελνω αγωνιστικος χαιρετισμους με το ενα χερι.

Μυρωδιάς είπε...

Έχεις δίκιο Παργαλάτσο. Αμέλησα να αναφέρω το σχόλιο σου περί συνδέσμου.
Ωστόσο σε παρακαλώ να μου εξηγήσεις προς τι το χαμόγελο μέχρι τα αυτιά; Προς τι οι χειροφρενιές; Γιατί "πέταξες" να προλάβεις τη μεσσαία θέση; Γιατί έσπασες ρεκόρ καταπέλτη μαλακίας;
Μήπως τελικά εσύ δεν αναφέρεις ολόκληρη της αλήθεια; Μήπως κατά βάθος έχεις πονηρούς σκοπούς;

Μυρωδιάς είπε...

Χαιρετισμούς και από εμάς αγαπητέ Νικόλα. MY HERO!!!
Χαιρετισμούς με το ένα χέρι ως ελάχιστο δείγμα συμπαράστασης και εκτίμησης.