Ο ένας και μοναδικός...

Τι εστί Ξεβράκωμα;

Μετά από μερικούς μήνες απουσίας, είμαστε και πάλι εδώ. Η στήλη που αγαπήθηκε όσο καμιά άλλη είναι και πάλι στις οθόνες σας για να σας παρουσιάσει ένα φλέγον ζήτημα. Το βασικό ερώτημα της σημερινού θέματος είναι το ερώτημα: «Τι εστί Ξεβράκωμα;»

Ορισμός: Ξεβράκωμα εστί κάθε πράξη που τεκμηριωμένα ταπεινώνει τον συνομιλητή μας και τον εκθέτει μπροστά στα μάτια όλων των φίλων-κορακιών, που περιμένουν πως και πώς να τον ξεφτιλίσουν και να του αποδείξουν πως για άλλη μια φορά κάνει λάθος, λέει ψέματα, είναι άσχετος κλπ κλπ.

Δεν είναι λίγες φορές που έχουμε δει μπροστά στα μάτια μας να ξεβρακώνεται κάποιος. Δεν είναι λίγες οι φορές που εμείς οι ίδιοι ξεβρακώσαμε κάποιον. Κάποιον φίλο, κάποιον συνάδελφο, κάποιον συνάνθρωπο μας ρε αδερφέ.
Ε ναι τολμώ να πω πως δεν είναι λίγες οι φορές που και εμείς οι ίδιοι ξεβρακωθήκαμε μπροστά στα μάτια όλων.

Είμαι στην ευχάριστη θέση να καλωσορίσω στην οικογένεια της KInG και ποιο συγκριμένα στο μεγαλύτερο παγκοσμίως Blog (λέγε με kastano.gr), τον μεγιστοτεράστιο skapeo, ο οποίος ως μέγας γνώστης (μεγάλος παθών) του ξεβρακώματος θα μας παρουσιάζει κατά τακτά χρονικά διαστήματα ιστορίες ξεβρακώματος, μέσα από την καινούρια στήλη του «Ξεβρακωθείτε ελεύθερα».

Καλή αρχή και καλά ξεβρακώματα αδερφέ skapeo!

Sakis Coucos "RED BUL"

Ένα νέο μεγάλο αστέρι γεννιέται....

Υπερπροσφορά!

Προσφορά για όλους τους φίλους του Blog, ένα εκπτωτικό κουπόνι αξίας 10 euro για το γνωστό υπελούξ ξενοδοχείο!

FedEx: Eπείγον πακέτο για παράδοση.

Παρακαλούνται τα αξιότιμα μέλη του βλογ Ασκητής, Μαμή και Χυσομέντορ όπως περάσουν από τα καταστήματα της εταιρείας μας δια να παραλάβουν κατεπείγον δέμα από Γαλλία.
Σύμφωνα με τον αποστολέα, η κούτα περιλαμβάνει ελβετικές σοκολάτες, αξεπέραστης ποιότητας από πασίγνωστη και αδιαμφισφήτητη σοκολατοποιία που υπόσχεται σταθερή, μακρόχρονη γευστική εμπειρία.

Οι Ισπανοί ταύροι όπως αποδείχθηκε τις τελευταίες μέρες μετά από υγειονομικούς ελέγχους που πραγματοποίησαν Σουηδοί ειδικοί είναι εντελώς σάπιοι και δια αυτό τον λόγο η παγκόσμια οργάνωση τροφίμων συνιστά την αποκλειστική κατανάλωση Ελβετικής σοκολάτας δια την αποφυγή ασθενειών.

Επίσης, θα παρακαλούσα ταπεινά, οι Ασκητής, Μαμή και Χυσομέντορ να κάνουν γαργάρα με χλωρίνη πριν τολμήσουν να ξεστομίσουν το οτιδήποτε, κυρίως δια να μην ξεφτιλίζονται άσκοπα.

Ωρέ βουάρ!(κατά το ωρέ μινάρα)

Για τις φίλες του βλογ και τον μαμή...

Γαμ....καν τα πάντα!

Είναι πλέον γεγονός, ΓΑΜΗΘΗΚΑΝ ΤΑ ΠΑΝΤΑ!

Ώμαγ, υος ανάμ ητ ώμαγ.

Μιαν εσωτερικήν αναμπουμπούλα με τυραννάει από ψες αναγνώστη και δια αυτό το λόγο θα ξεσπάσω απάνω σου, λες και ήσουν η αιτία του αναψοκοκκινισμού μου, έτσι για να φύγει το πρήξιμο, να ανακουφιστώ έστω στιγμιαία.
Θα σε βρίσω κατάφατσα άμα χρειαστεί, ωσάν να ήσανε το πιθηκοειδές που μπορεί και μου διαταράσσει την ψυχική μου (αν)ισορροπία.

Εχθές ήμανε του πεθαματού και είχα ανεβάσει θερμοκρασία, είχε μπει ο κόφτης και έκανα ανάποδα τιμόνια να σώσω την παρεκτροπή μου και το επακόλουθο ξέσπασμα αφού ένα υποτονικό δίποδο, αληταράς ωστόσο, επιβεβαίωσε για άλλη μια φορά την αβάσταχτη απυθμενότητα του δεν είναι. Το 'χω ξαναπεί ότι η πιπεριά είναι τζάμπα και διανέμεται δωρεάν καθημερινά εδώ και εκεί αλλά δεν μπόραγα να φανταστώ ότι έχει τόσο ευρεία κατανάλωση.
Διατί από όταν ήμανε μισό μέτρο κωλοπαίδι είχα διαπιστώσει τον απειρισμό της συνάρτησης βλακείας και χαζομάρας αλλά για άλλη μια φορά μου 'ρθε απο κει που δεν κοίταζα και σαν Αντωνάκης το 'πνιξα στην κλειστή γωνία.
Η βλακεία εξορισμού δεν είναι έξυπνη, ούτε καν πονηρή. Είναι όμως, δημιουργική και εφευρίσκει ολοένα και πιο σουρεαλιστικές μεθόδους να στον ακουμπήσει από πίσω.
Ντύνεσαι, πλένεσαι και κει που παένεις ευθύγραμμα και ομαλά προς την εσωτερική γαλήνη, τσουπ εμφανίζεται ένα δίποδο και μαγαρίζει τον πρωκτό του εγκεφάλου σου, με την καλή την έννοια. Εκεί που όλα βαίνουν καλώς, πετάγεται ωσάν πορδή μια κουράδα και ανατρέπει ολάκερη την σταθερή ροή του χρόνου, αφήνοντας μια εγκεφαλική μύξα πάνω στο χωροχρονικό συνεχές.
Δεν θα ήσαν παράλογο να υποθέσω πως ένα και ένα κάνουν δύο γενικώς, αλλά τα τελευταία δυο μερόνυχτα διαπιστώνω πως ίσως να χρειάζεται τροποποίηση η παραπάνω αξιωματική υπόθεση.

Και σε ρωτώ εσένα, αναγνωστικό μου κοινό, πρώην τρύπιο και νυν μπαλωμένο, θα ήμανε λάθος να αρπάξω το δίποδο από το λαιμό να το δαγκάσω ξεσκίζοντας το λαρύγγι του και εν συνεχεία να απολαύσω το αίμα του, σε ψηλοτάκουνο ποτήρι?
Να του μπάσω στον οισοφάγο μια γκέι μπεκάτσα, να του ξεσκίσει στον πούτσο το φάρυγγα?
Απλά ρωτώ, ήπια και με σύνεση.
Διατί με πιο δικαίωμα κύριε, θα μου δημιουργείτε εσείς ζαλιζαρχιδίαση?
Ήσαντε και ψες τόσο μεγάλα τα μαστάρια σας δια να μας περιλούσσετε με σάπιο γάλα με απώτερο στόχο την εγκεφαλική γάγγραινα και του επακόλουθου -αυτονοήτως- ευνουχισμού της εγκεφαλικής μας δραστηριότητος?
Μήπως -όπως λέει και ο πολύ Τζίμιους καλλιτέχνης- να σας βάλω μια φασολάδα να μας κλάσετε τα αρχίδια?

Θα δανειστώ μια ατακοειδή φράση του φίλου Φρίντριχ: "Ψάχνω μεγάλους ανθρώπους, βρίσκω μόνο πιθήκους του ιδανικού τους".

Δυστυχώς, παραπροϊόν της παραπάνω φράσης είναι η κατακόρυφη άνοδος του επίπεδου του ποστ και για αυτό κοτσάρω ευθύς αμέσως μερικά βρωμόλογα για να το ξαναστείλω εκεί που ήσαν: Χαρδαβδέλας, Pretender εντέρης, Καραμάν Αλής, Μπουμπούκος, Παναγιωταρέα (Παναγία μου μακρυά μας), Καρατζαφύρερ κ.α.
Ωχ γαμώτο μου ξέφυγε. Το 'ριξα πολύ χαμηλά, οπότε πάρε άλλη μια ατάκα μεγάλου αναστήματος δια να το ισορροπήσω και πάλι(του ιδίου): "Οι πιο πνευματικοί άνθρωποι, με την προϋπόθεση ότι είναι και οι πιο θαρραλέοι, βιώνουν από μακριά τις πιο αλγεινές τραγωδίες: γι' αυτό όμως τιμούν την ζωή, γιατί τους αντιτάσσει την μεγαλύτερη της αντιπαλότητα."
Εδώ βεβαίως αν δεν το κατάλαβες γλύφω τα παπάρια μου, αλλά είναι απαραίτητο δια να συνέλθω από το σοκ, πρέπει να ορθοποδήσω, να μπορέσω να ξεπεράσω το πρόβλημα στύσης που εμφανίζει η ψυχική μου υγεία, δια να μπορώ μελλοντικώς να συνουσιάζομαι με την απλή καθημερινότητα με γόνιμα αποτελέσματα. Είναι γνωστό πως ο πνευματικός αυτοπεοθηλασμός είναι πηγή ηδονής και είναι το λιγότερο συγκρίσιμος με τη συνήθη πίπα. Γιατί για τον σωστό πεοθηλασμό χρειάζεται αγάπη, και ποιος αγαπά περισσότερο το διανοητικό μου πέος από τον ίδιο μου τον εαυτό.

Εντάξει καταλαβαίνω ότι δεν καταλαβαίνεις Χριστό από αυτά που λέω αλλά α πραζ, το κάνω για το καλό σου και αυτό που μόλις είπα το εννοώ αρκεί εσύ να είσαι εγώ και εγώ εσύ.

Και επανέρχομαι στο υποκείμενο.
Σας σκίστηκαν κύριε τα στριγκάκια? Μην σκούζετε, 'γω 'μαι δω. Θα χωθώ υποχθονίως στην μπουγάδα της γειτόνισσας να ξοκλέψω δυο τρία, να σας τα δώκω.
Εσάπησαν τα αγγούρια που είχατε στο ψυγείο σας και δεν μπορείτε να δροσιστείτε? Μην απελπίζεστε, μπορείτε να δώκετε στον πολύτιμο εαυτό σας την απόλαυση μιας εντονότερης αφόδευσης.
Διατί για να λέμε και καμιά αλήθεια, η αφόδευση είναι παρά φύσιν συνουσία με αντίστροφη φορά.

Και ρωτώ τρεμάμενος ξανά και ενώ τα σάλια μου ρέουν άφθονα μαζί με το αφρώδες περιτύλιγμα τους -εκ θυμού προερχόμενο- μήπως να σας δάνειζα κύριε το δονητή της γιαγιάς ενός φίλου μου να επισκευάζατε την καμένη φλάντζα σας?
Μήπως να σας χάριζα με στοργή ένα μπολ μουχλιασμένα κεφτεδάκια, δια να ξερνάγατε τη χολή από τα εντόστια σας?
Ή έστω να σας δώριζα, πενθώντας για την ημέρα γεννήσεως σας, μια καπουτσινιέρα να εισέλθετε εντός της ωσάν εσπρέσο, να φιλτραριστείτε και να αποβάλετε τοιουτοτρόπως την επικίνδυνη μαλακία σας?
Φιλικά ρωτώ.

Και εχθρικά απαντώ: όλα είναι μάταια σε ένα κόσμο που σχεδιάστηκε από την αρχή λάθος, με ένα αργοκίνητο μηχανισμό εξέλιξης. Να τον χέσω και το Δαρβίνο και τις μαλακίες περί φυσικής επιλογής και πέη μπλε. Ο μηχανισμός αναγνώστη, -για να αντιληφθείς το πρόβλημα- είναι πιο αργοκίνητος και από τον ΟΤΕ το ενενήντα κάτι, σκατά εξέλιξη. Τόσα χρόνια και τα κόπρανα ακόμα επιπλέουν. Κύριε έχετε κάμει λάθος, αυτό δεν είναι φυσική επιλογή, είναι ψευδοράντομ διαδικασία. Εγώ σε τι φταίω να εντοπίζω με την ρινική μου κοιλότητα την μπόχα? Θες εξέλιξη, τα σκατά δεν επιπλέουν τέλος, στείλε τα στον πάτο να χαιρετάνε φύκια. Ουστ επιτέλους, γαμώ την Παναγία.
Άντε να μου γαμηθείτε όλοι σας, ξεσκισμένες Αγλαϊες. Στο διάλο.
Που πετάγεται η κάθε Ματθίλντη να μας αποδείξει ότι δεν είναι σκέτο κρέας.

(Περνούν τα λεπτά και έτσι η οργή χαραμίζεται λίγο λίγο και επιστρέφει η λογική? δεν είμαι σίγουρος, οψόμεθα)

Κατανοώ βεβαίως ότι κάποιος αποτυχημένος, είναι σχεδόν αδύνατο να κατασκευάσει ένα πνευματικό ανοσοποιητικό σύστημα, ικανό να σηκώσει το ασήκωτο βάρος του τίποτα που έχει γίνει, αλλά αυτή η διαπίστωση είναι αρκετή για να μπορέσω για άλλη μια φορά να μην μιλήσω, κατανοώντας τα δίποδα που με περιτριγυρίζουν?
Είναι αρκετή η διαπίστωση της κατάντιας κάποιου, και της βαθύτερης ρίζας αυτού του ξεπεσμού, έτσι ώστε να μπορεί να δικαιολογηθεί η κάθε του πράξη?
Μπορείς να συμπαθήσεις ή απλά να δικαιολογήσεις τον Κούγια επειδή είναι ενάμισι μέτρο, τον έχει -με το συμπάθειο- τεσσεράμισι εκατοστά και ως παιδί τον είχαν ταράξει στη φάπα, με αποτέλεσμα -είναι αυτονόητο- να έχει τιγκάρει στο κόμπλεξ?

Έχετε πρόβλημα κύριε? Να πάτε στον γιατρό σας. Απάνω μας θα θεραπευτείτε?
Πως να το πω πιο απλά?
Όλη μέρα να τον παίζεις δεν μεγαλώνει άλλο. Δυόμιση εκατοστά σου 'δωκε ο Κύριος? Ε πάρτο απόφαση, που να βαράς τον κώλο σου κάτω με τόσο θα ψοφήσεις. Άντε να του χώσεις και μια τρόμπα να τον κάνεις πέντε. Παραπάνω γιοκ. Αντί να μυξοκλαίγεσαι πάνε μάθε τις τεχνικές του Στινγκ, να γαμάς για τριαντα-δύο ώρες συνεχόμενα μπας και καταλάβει κάτι το μωρό σου. Είναι τόσο απλό.

Και τώρα αναγνώστη θα ρίξω περίτεχνα την τελευταία πινελιά στα λεγόμενα μου, αυτήν που θα απογειώσει το νόημα, τη σταλαματιά που θα μετουσιώσει το μέτριο σε αριστούργημα, αυτό που από Τάσο Πάντο θα με μετατρέψει σε Λιονέλ Μέσι σε χρόνο ντι τι (που λέει και ο τοιούτος). Τσίμπα λοιπόν:

Οι χειρότερες συμπεριφορές έρχονται από εκεί που δεν τις περιμένεις.

ΥΓ:
Οφείλω να αναφέρω πως στο άνγκερ μάνατζμεντ με βοήθησε τα μέγιστα η μουσική της Καραϊνδρου. Για τους αδαείς η εν λόγω καλλιτέχνιδα γράφει τη μουσική για τις ταινίες του Αγγελόπουλου.
Δράττομαι της ευκαιρίας και στοχεύοντας το σινεφίλ κοινό, αναφέρω ενδεικτικά κάποια από τα αριστουργήματα του εν λόγω σκηνοθέτη:
"Ο Μελισσοκόμπος", "Το Φλέμα του Οδυσσέα", "Ανα-Παράταση", "Ωμέγα Λέξαντρος", " Το Ποίον στην Ομίχλη", "Το μετέωρο Βλήμα του Πελαργού", "Τα Ξύνει στα Κύθηρα", "Το λιβάδι που ΔΑΠίζει", "Οι Κυνη-Γιοί", "Α! Φίνα, επιστροφή στην Ακρόπολη" κ.α.

ΥΓ2:
Υπερπανόπτα Μίναρε ζητώ συγνώμη για την αποχή μου από τον ρόλο του θρησκευτικού ηγέτη που κατέχω σε αυτό το βλογ. Οφείλω να αναλάβω τις ευθύνες μου. Ωσάν Πάκης λοιπόν και για λόγους ευθιξίας σου υποβάλω την παραίτηση μου. Αν δεν γίνει δεκτή, καθαρά για λόγους αναισθησίας δεν θα επιμείνω (πιτσιρίκο?).

Αν δεν έχεσε ήδη, θα χεστεί σε λίγο

Φιδέμπορας - Επίτελους ΞΑΝΑΧΤΥΠΑ!

«Ο εραστής της παντόφλας και η εσχάτη προδοσία»

Σήμερα βρίσκομαι εδώ μαζί σας για να σχολιάσουμε την έκδοση της νέας νουβέλας του γνωστού πλέον σε όλους μας ολλανδού συγγραφέα van den drepeste, με τίτλο «Ο εραστής της παντόφλας και η εσχάτη προδοσία», από τις εκδόσεις zip kilot books.

Το καινούριο αριστούργημα του van den drepeste βασίζεται σε μία αληθινή ιστορία που διαδραματίζεται στα τέλη της δεκαετίας μας σε μία επαρχιακή πόλη της Ελλάδας, στην γνωστή για τις καρναβαλικές της εκδηλώσεις, Πάτρα.

Πρωταγωνιστής της νουβέλας είναι ο μικρός πρασινολαίμης. Ο Πράσινος, όπως αποκαλείται στη παρέα του, ήταν ένα παιδί που μεγάλωσε σε μία άλλη μικρή επαρχιακή πόλη και που η μοίρα τον έφερε να ζήσει το υπόλοιπο της ζωής του στη πόλη των Πατρών, γνωρίζοντας την αληθινή φιλία και τι θα πει να νοιάζεσαι τον άλλον.

Ο μικρός πράσινος, ήταν αυτός που βοηθήθηκε από τους φίλους του να ορθοποδήσει όταν η ζωή του φέρθηκε άσχημα και τον οδήγησε σε βαθιά κατάθλιψη, χάριν στις συνεχόμενες ερωτικές απογοητεύσεις (αμέτρητες χυλόπιτες). Ο φίλος του Πραγαλά (εκ Πράγας προερχόμενος) ήταν αυτός που πρώτος απ’ όλους του στάθηκε και του έδειξε το δρόμο της ανάκαμψης. Ήταν αυτός που μαζί με τον Μίναγο (γεννημένος στο Παρίσι το 1967) και τον Νικολά Λα ήρθα Ναξε Κουραστώ (γόνος της γνωστής οικογένειας επαναστατών), οδήγησαν τον Πράσινο στο νησί των Φαιάκων για αρχή και στη συνέχεια τον συνόδεψαν στα καρναβαλικά δρώμενα των Πατρών εν έτη 2008. Ο μικρός Πράσινος έδειχνε αρχικά να αναγνωρίζει την προσπάθεια αυτή των φίλων του και ήταν αυτός που πρώτος ευχήθηκε το «ζωή σε εσάς» στον Μίναγο, όταν αυτός θρηνούσε τον χαμό συγγενικού του προσώπου και ύστερα περίλυπος οδηγήθηκε σεμνά και ταπεινά προς τον χώρο ανάπαυσης (στο κρεβάτι του). Άλλο ένα δείγμα σεμνότητας και «αγάπης» του Πράσινου προς τα «αδέρφια», όπως τους αποκαλούσε, ήταν η ανάληψη καθηκόντων μεταφορέα πίτσας κατά τη διάρκεια τέλεσης των εορταστικών εκδηλώσεων.

Όλα αυτά όμως για τον μικρό και ανόητο Πράσινο, δεν ήσαν ικανά στο να διατηρήσουν αυτό το άριστο κλίμα στην «αδερφική» παρέα. Ήταν τέλη του Φεβρουαρίου που εδόθη το μεγάλο και τελειωτικό χτύπημα. Ο μικρός Πράσινος ορμώμενος από το ότι πλέον πατάει με τα 2 πόδια σε ένα παπούτσι και μη μπορώντας να αμυνθεί-τρέξει για να αποφύγει την παντόφλα, που τους τελευταίους μήνες αρπάζει καθημερινώς, έγινε πρωταγωνιστής στην εσχάτη προδοσία! Διέγραψε το πολυτάραχο αλλά γεμάτο αγάπη παρελθόν του και βάζοντας ένα Χ, αποφάσισε τη κάθοδο του στις καρναβαλικές εκδηλώσεις χωρίς την παρουσία της αδελφότητας.

Το βασικό ερώτημα που αναλύει ο συγγραφέας είναι το κατά πόσο μπορεί ένα παιδί που αγαπήθηκε τόσο, δημιουργώντας μία σχέση να διατηρήσει τις φιλίες του και να μην απομονωθεί αρπάζοντας συνεχώς παντόφλα.

Αξίζει να διαβάσετε τη συγκεκριμένη νουβέλα…. Αναμένω με χαρά τα σχόλια σας!

Επιστημονική ανάλυση του κοντοπούτανου

Αγαπητοί συνβλόγγερς σήμερα θα αναλύσουμε το κοντοπούτανο. Όπως γνωρίζουμε από την επιστήμη της βιολογίας το ανθρώπινο είδος έχει 2 φύλα. Το αρσενικό και το θυληκό. Το αρσενικό είναι αρσενικό και δεν χωρίζεται σε υποκατηγορίες σε αντίθεση με το θυληκό το οποίο έχει πολλές. Κατηγόριες του θυληκού φύλου είναι οι γυναίκες άλογο, οι γυναίκες ανάφτρες, οι γυναίκες για σπίτι και το κοντοπούτανο.

Στην υποκατηγορία κοντοπούτανο ανήκουν όπως είναι προφανές γυναίκες οι οποίες είναι το πολύ 1.60. Χαρακτηριστικά τους είναι η ακατάσχετη παπαρολογία και οι παραισθήσεις. Κύρια παραίσθηση τους είναι ότι νομίζουν ότι έχουν κανονικό ύψος και δεν μπορούν να δεχθούν την πραγματικότητα. Η μικροκαμωμένη τους όψη της κανει να μοιάζουν σαν γλυκα μικρά κουταβάκια όμως δεν έχουν καμία σχέση με αυτά. Το ομόλογο τους στο ζωικό βασίλειο είναι τα μικρά κομπλέξικα σκυλιά τα οποία γαβγίζουν όλοι την ώρα ώστε να κάνουν αισθητή την παρουσία τους μιας και δεν φαίνονται. Άλλο ένα χαρακτηριστίκο νομίζουν ότι σαν και αυτές καμία. Πρέπει να ομολογήσουμε οτι αυτό το χαρακτηριστικό το έχουν δίοτι τόση μαλακία στον εγκέφαλο δεν υπάρχει στο κόσμο πουθενά ούτε καν σε αυτούς που πάνε και γίνονται καλόγεροι. Θετικό στοιχείο του κοντοπούτανου είναι οτι κάνει καλο σεξ. Αυτό οφείλεται ότι λόγω των μικρών διαστάσεων του μπορεί να χωρέσει σε στενούς χώρους, κάνει όλες τις στάσεις και παίρνει πίπα όρθια.

Η παρενέργεια από επαφή με κοντοπούτανα είναι η διόγκωση των όρχεων και πολλές φορές και ο καρκίνος στον εγκέφαλο. Μπορείτε να τα αναγνωρίσετε απο χιλίομετρα διότι η συμπεριφόρα τους φωνάζει είμαι κομπλεξικό απο χιλιόμετρα.

To επικίνδυνο με τα κοντοπούτανα είναι οτί αυξάνονται σε μεγάλο βαθμό γεγόνος που μπορεί να προκαλέσει μεγάλες κοινωνικές αναταραχές. Η μόνη λύση είναι να πυροβολούνται σε μικρή ηλικία.

Αυτά.Περιμένω με αγωνία τον ασκητή και τον μαμή να με πυροβολήσουν.

Βιβλιογραφία:ΜAX,FH,Playboy,penthouse,Συγχρονη Ψυχιατρική εκδόσεις Willey.

Τράβα και φτιάξε καμία σοκολάτα!!!

Αγαπητοί συνβλόγγερς μετά απο καιρό απουσίας αποφάσισα να γράψω αυτο το άρθρο για τον πρώην τενίστα και νυν σοκολατοποιό Ροτζερ Φέντερερ. Ο αγαπητός Ρότζερ ξέκινησε την καριέρα του κερδίζοντας τα ίερα τέρατα του τένις Σάμπρας και Αγκάσι. Βέβαια δεν είναι κατόρθωμα διότι τους νίκησε όταν οι αυτοί έπαιζαν με αναπηρικό μπαστούνι.
Κατάφερε να κυριαρχήσει στον χώρο του τένις επειδή ο μεγαλύτερος του αντίπαλος ήταν ένας Ισπανός που νόμιζε ότι τα κορτ του τένις ήταν καφετέριες στο Μπουρνάζι. Πάραυτα αυτός ο Ισπανός σιγά σιγά άρχισε να μαθαίνει το άθλημα σε αντίθεση με τον τομπλερόν οποίος έμεινε στάσιμος. Η πτώση του Ελβετού είχε αρχίσει να φαίνεται όταν έκανε 4 ώρες για να νικήσει τον Τάσο Πάντο του παγκόσμιου τέννις τον χαλούμι-Μάρκο Παγδατη. Κάθε χρόνο όλο και πιο δύσκολα τον Ισπανό νικούσε μέχρι το σωτήριο έτος 2008. Πέρσι ο σοκολατοποιός εκτός απο τα τσιμπούκια του Ναδαλ έχασε και απο τον δήθεν αθλητή και στην πραγματικότητα μπαρόβιο Τζοκοβιτς το αυστραλιανό τουρνουά. Νομίζω ότι είναι καιρός να αποσυρθεί διότι οι ντροπές και πομπές που θα δούμε δεν θα έχουν τελειωμό. Πρέπει να σημειωθεί ότι ο σοκολατοποιός ποτέ σε χώμα δεν είχε κερδίσει τον Ισπανό.
Τώρα για τους θαυμαστές αυτού του σοκολατοποιού μην ξαναπείτε ότι ο είναι ότι καλύτερο πέρασε ποτέ από το άθλημα διότι είναι ύβρις προς τους μεγάλους αθλητές του αθλήματος που σε αυτούς τείνει να μπει και ο Ισπανός ειδικά τώρα που έμαθε ότι το τένις δεν παίζεται με αμάνικα.

Αντρίκια συμπεριφορά!

Πιστεύω εις έναν φραπέ

Διά τούτη την ανάρτηση, οφείλουμε να ευχαριστήσουμε τους εν χριστώ αδερφούς tsiou και Νικάκη.

Έγινε της πουτάνας το κάγκελο

Επιτέλους μετά απο τόσα χρόνια εδόθει στο κοινό η προέλευση της ερμηνείας της προτάσεως "έγινε της πουτάνας το κάγκελο". Για άλλη μια φορά ο Μπαμπινιώτης έπεται!

Υ.Γ. Ας είναι καλά οι αναγνώστες μας που το έχουν ρίξει στο διάβασμα και στη μελέτη των ιστορικών ετούτων άρθρων (βλ. betman)

Δημόσιος υπάλληλος του μήνα

Στο παρακάτω clipάκι καταγράφεται η σκληρή δουλειά, κάτω από απάνθρωπες συνθήκες, του δημοσίου υπαλλήλου του Blog μας Souli.

Υ.Γ.1 Καταγγέλουμε την αλητεία των ΜΜΕ που διέρρευσαν την "και καλά" πώληση του ομίλου Κ.Ιn.G στο CNN.

Y.Γ.2 Παρόλο τις αντίθετες πληροφορίες του Ασκητή η Μαρία γέννησε.

Υ.Γ3 Καλή χρονιά!