Ανατρέχοντας σε όλα τα προηγούμενα άρθρα που έχουν αναρτηθεί στο blog μας, ένα κύμα κατάθλιψης έσκασε στους καλογυμνασμένους κοιλιακούς μου. Και εγώ είχα μπει στην θάλασσα απλά για να κατουρήσω. Πόνεσα, δεν θα το αρνηθώ. Πόνεσα πολύ. Πιο πολύ και από τον πόνο που νιώθεις όταν περπατάς στο σκοτάδι και το μικρό δάχτυλο του ποδιού χτυπάει στη γωνιά του κρεβατιού.
Ωστόσο, μέσα από του πόνου την οργή και σαν μύγα στο γάλα, μου ήρθε η πιο απίθανη σκέψη. Γιατί σε κάθε άρθρο να υπάρχει ένα αρνητικό σχόλιο για κάποιον; Γιατί να κατηγορούμε ο ένας τον άλλο; Γιατί όλοι να βρίζουν τη μαμή; Γιατί ο Παργαλάτσος να χαλάει παρτούζες και να του φωνάζουμε; Γιατί ο Χυσομέντορας να μην ξέρει τένις; Γιατί πάτησα πίσσα στον Αγ. Βασίλειο; Γιατί γαμώ την παναγία μου; Γιατί;
Ενωθείτε αδέρφια! Ας κάνουμε εμείς την αρχή! Ας είμαστε οι καινοτόμοι που θα στείλουμε ένα μήνυμα αγάπης σε όλη τη γη! Ας ανοίξουμε τις καρδιές μας και ας βγάλουμε από μέσα όλες τις αγνές και θετικές σκέψεις που κρατάμε κλειστές τόσο καιρό! Και τέλος, ας πιαστούμε όλοι μαζί και ας σχηματίσουμε μια τεράστια αγκαλιά σε σχήμα φαλλού που θα γκρεμίσει τα τείχη μίσους που υψώνονται μπροστά μας καθημερινά!
Καταλαβαίνω πως το άρθρο είναι πρωτοποριακό και τελείως αντίθετο στις αρχές μας. Για το λόγο αυτό θα πω την πρώτη καλή κουβέντα για τον άνθρωπο που όλοι έχουν κατηγορήσει. Τον η κυρά μας η μαμή.
-- Φίλε μαμή σε αγαπώ. Μαζί σου έζησα το καλύτερο γλωσσόφιλο στη μύτη. --
Ελπίζω πραγματικά να ακολουθήσουν από τη μεριά σας πολλά σχόλια αγάπης και ενότητας. Γνωρίζω πως είναι δύσκολο. Μπορούμε όμως! Όλοι μαζί σαν μια γροθιά μπορούμε. Για την αγάπη ρε γαμώτο!
Αναρτήσεις
12 σχόλια:
Ήρθε ή ώρα να βάλουμε νερό στο κρασί μας, πλάσμα στο αίμα μας, οινόπνευμα στο τζακ, Αγαπητοί μου.
Θα κάνω την αρχή λέγοντας τα καλύτερα για τον φίλο και αδερφό Ασκήτη.
Ασκητή κάνεις πραγματικά τα καλύτερα τσιμβούκϊα.Μήν αφήσεις κανέναν να σου πεί το αντίθετο. Κανένας βέβαια δεν το βάζει πιο βαθεία απο τον spiros, του οποίου το λαρρύγι είναι γνωστό και ως Φ50.
Δεν θα μπορούσα να ξεχάσω το μεγάλο ταλέντο του φίλου Χυσομέντωρ, Πατορακέτωρ για του φίλους, την βαθεία διείσδυση ρακετών στα ενδότερα του παχέους εντέρου με μόνο λιπαντικό τα ζουμιά που τον παίρνουν όταν παίζει με το Spiros.
Τέλος το μέλι θα σταματήσει να στάζει με μία διαφήμιση για τον Μυρωδιά.Αυτό ακριβώς τίποτα άλλο.
Ξέχασα να αναφέρω το πως ο Ασκητής μπορεί να γίνει η αγαπημένη - ονειρεμένη σκύλα του καθενός απο εσάς.
Χαρακτηριστικά αναφέρω ότι με λίγο ποτάκι ανέχεται μπινελίκωμα απροσδιορίστου έντασης, χωρίς να βγάζει γλώσσα και να διαμαρτύρεται. Ας βγει να με διαψεύσει αν λέω ψέματα και θα αναγαστώ να προσκομίσω ντοκούμεντα.
Καλή σκυλίτσα, καλή σκυλίτσα...
Αγαπητέ Μυρωδιά , είμαι αποσβολωμένος από την κίνηση σου.. Ήρθες οσάν νέος Χριστός να μας ξαναδιδάξεις το "αγαπάτε αλλήλους" ...
Είμαι βαθύτατα συγκινημένος και σαν κίνηση σεβασμού, έκατσα σε μία γωνία και έκλεισα και τον υπολογιστή (ναι, αυτήν εδώ τη στιγμή που γράφονται τούτες οι γραμμές, ο υπολογιστής είναι κλειστός)
Μερικοί βέβαια είναι ανεπίδεκτης μαθήσεως..Δεν τους άγγιξε η διδασκαλία σου..
Δεν θα πέσω όμως στο επίπεδό τους και για αυτό θα πω μόνο καλά λόγια για τον μαμή.
Σαν πρώτο βήμα συμφιλίωσης θα αποδώσω στον Μαμή το βραβείο "Πιο βαθύς και πιο μαγαρισμένος Πάτος summer 2008" !!
Όλοι θα συμφωνήσετε ότι το αξίζει...
Απαντώ σε μία εκ των ρητορικών σου ερωτήσεων:
"Γιατί γαμώ την παναγία μου;"
Την παναγία σου την γαμάς γιατί είναι ωραία γκόμενα. Αυτό είναι πασιφανές, μη ρωτάς μαλακίες.
Όσο για τα λεγόμενα του μαμή σχετικά με τον Ασκητή τα επιβεβαιώνω ισχυρώς.
Επίσης, χαιρετίζω το βραβείο που αποδίδει ο Ασκητής στον πάτο του μαμή.
Φέρδερμορ, Αντιγράφω τον Ασκητή και δεν πέφτω στο επίπεδο του μαμή σχετικά με τα λεγόμενα του για το λαρύγγι μου. Εξάλλου, είναι εν μέρη δικαιολογημένα καθώς σε τελευταία συνάντηση που είχαμε διείσδυσα τόσο βαθιά στο αυτί του με αποτέλεσμα στην έξοδο να παρασύρω το μέρος του εγκεφάλου που αναλαμβάνει τις στοιχειώδεις λειτουργίες.
Ειλικρινά χαίρομαι που το άρθρο έχει αρχίσει να πιάνει τόπο. Έχουμε ήδη ξεπεράσει τον αρχικό μας φιλόδοξο στόχο, τα 0 σχόλια. Μηνύματα αγάπης εκατέρωθεν φανερώνουν ότι για κάποιο λόγο κρατάγαμε τις καρδιές μας κλειστές. Λυπούμαι βέβαια που ορισμένοι δεν έχουν την ψυχική δύναμη να απευθύνουν έναν καλό λόγο.
Για όλους αυτούς, θα πω εγώ μία καλή κουβέντα που ίσως τους βοηθήσει να ξεπεράσουν τις φοβίες τους.
- Αγαπητέ Παργαλάτσο, είσαι το πρώτο κλαρίνο της ελλάδας. Έτη φωτός μπροστά από τον Σαλέα και το Γιώργο Μάγκα.
- Γιώργη Μίναρε είσαι ΜΠΑΟΚ και αυτό τα λέει όλα.
- Νίκο Απαλευτίδη πρέπει μετά από τόσο καιρό αγαμίας να το σκότωσες το κοριτσάκι. Εύγε φονιά μου.
- Φρεάτιος γαμιέσαι για ένα κιλό χαρτοπετσέτες. 2 μήνες έχεις να γράψεις.
- Λάου γαμώ την αγία σου. Από τότε που έβαλες dsl έχει γαμηθεί η ταχύτητα όλων των άλλων. Χαλάρωσε μαλάκα, θα τυφλωθείς από την πολύ τσόντα.
Spiros αυτό με το αυτί ήταν δικιά σου φαεινη και πιειεινή ιδέα προκειμένου να δοκιμάσεις το μεγεθυντή πέους για στρουμφ που είχες αγοράσει. Εγώ αν θυμάσαι επέμενα να μου μαμήσεις τους ωτικούς πόρους μπας και ερεθιστεί κανας θύλακας και χύσει καμμια τρίχα, διότι αν ενθυμήσαι οι τρίχες στα αυτιά είναι απαραίτητο δικαιολογητικό για τα ΚΑΠΗ.
Παρόλες τι εγγυήσεις σου ότι "αυτή τη φορά θα καταλάβεις κάτι μαμή, έχω βάλει πενταπλό σκουφάκι (σπήντο κολυμβητικό)", μεγαλύτερο ερεθισμό μου προκαλούσε το τίναγμα της πεταλούδας στην ιαπωνία.
Βεβαία θα μου πεις η πεταλούδα μπορεί να προκαλέσει τυφώνα στο Περού, ενώ το μόριο σου (μη πω το μιόνιο σου), το γέλωτα και μόνο.Μην το πεις όμως γιατι το είπα προ.
Πάντως για να λέμε και του στρααβου το δίκιο, μπορεί να μη βλέπω αλλά τα λέω σωστά.
Δάκρυα Χαράς, Γιωργίας, Μαρίας, Ελένης, Σοφίας πλυμμήρισαν τους οφθαλμούς μου όταν πρωτοείδα για 4η φορά το συγκεκριμένο άρθρο. Με συγκίνησες ρε μπαγάσα. Άλλη μια φορά είχα συγκινηθεί τόσο πολύ. Όταν επιστρέφοντας από τον Λόγγο πρόλαβες να μη χεστείς πάνω σου, καταβάλοντας υπεράνθρωπη προσπάθεια κλείνοντας ερμητικά τον κατατάλλα (μια λέξη) χαλαρό σφιχτήρα σου.
Πάμε τώρα στο ζουμί.
Τί να πρωκτοπείς για τον Μυρωδιά; Έχει το πιο σάπιο έντερο με άρωμα ψόφιου ασβού που έχω συναντήσει. Επίσης είναι ο μοναδικός που αυτοικανοποιείται με τη στοματική του κοιλότητα. Ίδιος η Κομουνέτσι.
Πάμε παρακάτω. Ο Μίναρος είναι ο άνθρωπος των ειδικών αποστολών. Μέχρι και βουνά σκαρφαλώνει. Και μπετονιέρες γυρίζει.
Μαμή: Έχει το πιο υπέροχο λάγνο και ερωτικό αλά Ανέστης Βλάχος βλέμα.
Λάου: ο άνθρωπος των οριστικών αποφάσεων.
Αυτά προς το παρόν. Ευχαριστώ πολύ για την προσοχή που δε μου δώσατε.
Με διαπερνούν ρίγη συγκίνησης!
Φίλε μου αγαπημένε, Μυρωδιά, μου δίνεις την ευκαιρία να εκδηλώσω και δημόσια την μεγάλη αγάπη προς κάποιους ανθρώπους, που πραγματικά αξίζουν μόνο αγάπη..... και ξεκινώ..
Τι να πει κανείς για τον φίλο και αδερφό Παργαλάτσο;; Πως μπορώ να ξεχάσω τα όμορφα παιδικά χρόνια που μας συνέδεσαν;;; Πως μπορώ να ξεχάσω τους 3 κόκκους ζάχαρης που έβγαλε από το donuts του, στο 3 διάλλειμα στο Στρούμπειο δημοτικό σχολείο στις 25/04/1986, προκειμένου να βάλω και εγώ κάτι στο στόμα μου;;; Πως μπορώ να ξεχάσω τη χαρτοπετσέτα που με δάνισε όταν με έπιασε κόψιμο κατά τη διάρκεια της εκδρομή στο κεφαλόβρυσσο;;; Απίστευτες στιγμές
Τι να πει κανείς για τον φίλο και αδερφό Λάου;;; Είναι αμέτρητες οι φορές που τον έχω σώσει από αυτοκτονία. Με έκανε να αισθανθώ χρήσιμος σε αυτή τη κοινωνία. Πως μπορώ να ξεχάσω τις τόσες φορές που με έχει ξυπνήσει το βραδύ για να μου πει ότι δεν τη παλεύει, ενώ αυτός βρίσκεται στη 10 συνεχόμενη μαλακία το τελευταίο πεντάωρο:;; Πως μπορώ να ξεχάσω τα αμέτρητα κεράσματα του, όταν κλείνει καινούρια συμφωνία με νέο εργοδότη; Πως μπορώ να ξεχάσω την αμέριστη συμπαράσταση του κατά τη διάρκεια πραγματοποίησης στοματικής εκαίνωσης μετά από μέθη στη Κέρκυρα... Μεγάλη συγκίνηση
Τώρα θα μιλήσω για έναν άνθρωπο ξεχωριστό στη καρδιά μου, για τον φίλο, αδερφό, συμπολεμιστή και πάνω από όλα αγωνιστή της ζωής Νικόλα Απαλευτίδη...
Νικόλα ότι και να πω για εσένα θα είναι λίγο... Δεν θα ξεχάσω ποτέ το ότι έχεις κάνει για εμένα. Πως μπορώ άλλωστε να ξεχάσω τις αμέτρητες ώρες σκοπιάς που κάναμε μαζί προστατεύοντας τα παγκάκια και τα χόρτα στη Παραμεθόριο (Άραξος);; Πως θα ξεχάσω τα όμορφα τηλεφωνάκια που παίρναμε κατά την ώρα του ιερού πολεμικού μας καθήκοντος;;; Πως μπορώ να ξεχάσω τα ξανθά σου μαλλιά που λέει και ο τροβαδούρος; Χάρη σε εσένα Νικόλα μου ζω, εσύ είσαι αυτός που έβαλε τα στήθια του μπροστά στις σφερες του οχθρού, προκείμενου να με προστατέψεις... Δεν θα ξεχάσω τις όμορφες στιγμές ξεκούρασης που περάσαμε στο Corfu...
Είσαι για εμένα το κάτι άλλο..
Και τέλος άφησα εσκεμμένα τον φίλο και αδερφό συντάκτη αυτής της στήλης.
Πρώτα απ’ όλα πρέπει να σου δηλώσω τα θερμά συχαρίκια που μού έδωσες την ευκαιρία μέσα από τη στήλη σου να πω ένα ευχαριστώ, ένα σ’ αγαπώ.....
Φίλε αδερφικέ μυρωδιά μου για εσένα θα πω μόνο ένα περιστατικό που τα λέει όλα...
Πως μπορώ να ξεχάσω την αμέριστη συμπαράσταση με το γλυκό "ζωή σε εσάς ρε, πάω για ύπνο" κατά το ξαφνικό συμβάν του θανάτου συγγενικού μου προσώπου κατά τη διάρκεια του κερκυραϊκού event του KastanoGR;.....
Μυρωδιά σε αγαπώ πολύ, είσαι πραγματικά αδερφός....
ΣΑΣ ΑΓΑΠΩ ΟΛΟΥΣ! ΜΟΥ ΛΕΙΠΕΤΕ!
Ευχαριστώ όλα τα αδελφια του blog για την ηθική, οικονομική και σεξουαλική υποστήριξη που μου παρέχουν.
Ειδικότερα ευχαριστώ τους αδελφούς Μίναρο και Παργαλάτσο και τους υπενθυμίζω ότι σήμερα είναι να μου πληρώσουν την τελευταία δόση sex για το μήνα Ιούνιο. Τους ευχαριστώ εκ των προταίρων.
Με αγάπη Λάου
Αγνός και λιτός ο φίλτατος Λάου στο σχόλιο του. Πρέπει να είναι το μεγαλύτερο σχόλιο που έκανε τους 5 τελευταίους μήνες. Άλλο ένα χαρακτηριστικό γνώρισμα του εργατικού αυτού ανθρώπου. Μιλάει όταν έχει κάτι να πει. Ποτέ δηλαδή..
Τα τελευταία λόγια που θυμάμαι να ακούω από την αιθέρια αυτή ύπαρξη είναι τα παρακάτω: "Την ξέρεις την Rhyse Richards". Περί πορνοστάρ πρόκειται για τους μη γνώστες. Και ενώ η απάντηση μου τότε ήταν όχι, ο αγαπητός λάου δεν επεκτάθηκε περαιτέρω, φανερώνοντας την απέχθεια προς το πρόσωπό μου και τον έντονο προβληματισμό για τις ελλιπείς γνώσεις μου.
Λάου αγόρι μου, έχω μπει στο ίσιο δρόμο από τότε.
ΥΓ.: Έχεις υπόψιν σου καμιά καλή παραγωγή του 2008 να μας προτείνεις;
Παιδικέ μου φίλε, Λάου. Δεν θα μπορέσω να σε εξυπηρετήσω σήμερα λόγω υποχρεώσεων. Πρέπει επειγόντως να ξεσκαλώσω 12 γκιώνηδες (είναι γνωστό ακόμα και στις πέτρες πως αυτή είναι η κύρια εργασία μου) μέχρι τη δύση του ηλίου. Υπόσχομαι τις προσεχείς ημέρες να σου κάνω τον πάτο ξανά ωσάν ρουλέτα... Πλεις γιορ μπετς πλιζ!
Δημοσίευση σχολίου