Ας ξεκινήσουμε την συγγραφή των ποιημάτων μας με αυτό το κομμάτι του ανθρώπινου σώματος που τόσο πολύ αγαπάμε και θαυμάζουμε. Προσπαθήστε σκληρά να εξωτερικεύσετε τις σκέψεις σας και να τις μετατρέψετε σε αριστουργήματα (μην ξεχνάτε και το φιλανθρωπικό κομμάτι του όλου επιχειρήματος). Περιμένω με αγωνία τα πρώτα ποιήματα των συμπλογκιτών μας, και όχι μόνο, που θα αναδείξουν την καλλιτεχνική φύση, πλευρά και διάσταση του υπέροχου τούτου Blog.ΥΓ: Παρακαλώ να περιοριστούν όσο γίνεται τα κώπι παίηστ (για τους μη γνωρίζοντες την αγγλική antigrafi epikollhsh) από διάφορους άλλους διαδικτυακούς τόπους. Ευχαριστώ εκ των προτέρων.
Αναρτήσεις
25 σχόλια:
Ο πάτος σου είναι ορθός
κοιτάει στα ουράνια
θυμάσαι που στον έγλυφα με τόση περηφάνεια;
Ο πάτος σου είναι γλυκός,
γλυκός σαν μέλι
αχ να στον έχωνα ξανά
μικρή ξεδιάντροπη Νεφέλη.
Τίτλος: Βραδιά θανάτου στον πάτο σου
Νεφέλη λεν την κόρη σου,
Νεφέλη τη μαμά σου,
Νεφέλη λεν την Παναγιά,
Γαμώ και το Χριστό σου.
Τον πούτσο μου όταν έχωσα,
Βαθειά μες στο αυτί σου,
Δάκρυ βαρύ σου χύθηκε,
Σαν επάτησες τον αχινό.
Αγάπησα την όψη σου,
Τα υπέροχα βυζιά σου,
Και ξέχασα ο δύστυχος,
Το θερμοσίφωνα ανοιχτό.
Το πουλί και το αιδοίο σμίγουν όταν κάνει κρύο...
Το πουλί στο κωλομέρι μπαίνει κάθε μεσημέρι...
Μα ο κώλος ο μεγάλος έχει απίστευτό το κάλλος....
Προσοχή λοιπόν παιδία στης κλανιάς τη γρατσουνιά....
Μίναρος ο ερωτικός.....
Θα πω άλλο ένα!
Το κώλο σαν τον έπλαινες, εχάλαγες σαπούνι.....
Μα το πουλί σου βάπτιζε σαν καφετί μπαστούνι....
Ο Αλή και τρις αλή μεστη μπίχλα το πουλί....
άντε πάλι για μπανάκι με το bob το σφουγγαράκη!
Μίναρος ο ερωτικός.....
Τίτλος: Las Vegas άλλωση
Τον πάτο σου σαν άλλωσα,
Και είδα μέχρι μήτρα,
Το έντερο σου ίσιωσα,
άτιμη μιχαλίδα.
Και όταν μόνη έκλεγες,
Τον ξέσκιστο σφιχτήρα,
Τα χέρια μέσα σούχωσα,
Και έπαιξα μπιρίμπα.
Μυρωδιάς ο αισθηματίας...
Χτες αργά,
έψησα δύο αυγά,
τα τηγάνισα μετά
και τα έφαγα ωμά.
Τα αυγά αυτά θα στα βάλω στο κωλί,
πηγαίνοντας στην εξοχή,
μη σε πετύχω εκεί!
τ' ακούς μωρή χοντρή;
Θα σου σκίσω τον κλανιά
χώνοντας μέσα όλη τη γροθιά
έτσι για να μη το παίζεις ιστορία
γιατί θα σου γαμήσω καμιά Παναγία
Καβλωτικός Παργαλάτσος...
Τίτλος: Πεπονάτη κωλότρυπα
Έψαξα μες στον κώλο σου,
Και βρήκα ένα γράμμα,
Το γράμμα ήταν έψιλον,
Με άλφα κεφαλαίο.
Έψαξα λίγο πιο βαθειά,
Εντόπισα μία ρόδα,
Απ'το παλιό μου δίκυκλο,
Που μου'κλεψε ένας κλέφτης.
Και όταν πάνω στο θυμό,
Σου έφυγε ένα δάκρυ,
Μία μπουνιά σου έσκασα,
Στου φάρυγγα την άκρη.
Μυρωδιάς ο επικίνδυνος...
Το χαμόγελο σου ρίγος
από πίσω σου ο γύφτος
σε γαμούσε καθε μέρα
μα ζητούσες και άλλο σπέρμα.
Το μακρί και το κοντό τους
βάζουν μέσα στον πρωκτό σου
μα ακόρεστη ήσουν πάντα
όμορφη μου μαντζουράνα.
Εις τον πρωκτό, εις τον πρωκτό,
τον κώλο μ' άλλα λόγια
θα αφήνω σπέρμα ολονυχτίς
με νύχια με δόντια.
Μετά δεκαεπτά φορές
που σ' άνοιξα των κώλο
το σπέρμα είναι λιγοστό
αθώο, δίχως δόλο.
Στον πηγεμό, στον πηγεμό
το πέος να σκουπίσω
θωρώ τη μαγική κωλάρα σου
-θα σε ξαναγαμήσω.
Πουτάνα θε να 'ναι η μάνα σου
π' έβγαλε τέτοια κόρη
θεός έβαλε δάκτυλο
και δεν της βγήκε αγόρι.
Εκεί στητά, εκεί στητά
ορθώνεις τα βυζά σου
Μα εγώ τον κώλο σου θωρώ
μου ψιθυρίζει "γεια σου"
Γαμώ Χριστούς και Παναγιές
το έμφραγμα έχω αγγίξει
μα ποιος θνητός θα άντεχε
να μη σε ξαναπηδήξει.
Θα προσπαθήσω αργότερα που θα έχω περισσότερο χρόνο να συνεχίσω το έπος που ξεκίνησα με το προηγούμενο σχόλιο μου. Θα το ονομάσω:
"Οιδίπους επί Κωλο-νώ"
Τα λόγια είναι περιττά...
Αυτό είναι ποίηση....
Είμαι συγκλονισμένη από το ταλέντο σας...
Αχ Spiros, να ήξερες τι μου θύμισες...
ανώνυμη θαυμάστρια του θεόσταλτου ρομαντισμού μας με καύλωσες καλλιτεχνικά, οπότε τσίμπα το παρακάτω αριστούργημα:
Οιδί-πουτς επί Κωλο-νώ
Δεν είναι κώλος μήτε μουνί
αυτό απάν' στον πέος
είναι το στόμα σου, μικρό τσουλί
το γλύφεις όλο δέος
Ηδονική είν' η γλώσσα σου,
το σάλιο σου είναι μύρο
η Παναγιά θα ζήλευε
μια τζούρα πίπα γύρο
Η νύχτα είν' σκοτεινή
δεν βλέπω το καυλί μου
μα η ηδονή είν' τυφλή
(κουρέα θέλει το μαλλί μου)
Θεόσταλτο το έργο σου
μικρό, γλυκό τσουλάκι
ολονυχτίς, ολοβραδίς
να γεύεσαι πουλάκι
Ακούραστη η γλώσσα σου
σαν του Βαν Νταμ του μύες
να περιφέρει το καυλί
τριακόσιες πέντε γύρες
Η ώρα της κορύφωσης
για μένα πλησιάζει
σε λίγο το καυτό υγρό
θα σε εξουσιάζει.
Μόνο με τον Μαρκήσιο ντε Σαντ μπορείς να συγκριθείς τελικά!
Η λυρικότητα του τελευταίου σου αριστουργήματος με άφησε άναυδη...
Δεν είναι τυχαίο που οι κριτικοί τέχνης με φωνάζουν SexSpir.
Τσίμπα άλλο ένα, μη ερωτικό γιατί γιομίσαμε σάλια. Είναι από την τελευταία ποιητική μου συλλογή με τίτλο "Τοστ με Λαχανοντολμάδες"
Ψηλά είν' τα ψηλά βουνά
ψηλά σαν περιστέρια
γέμισ' ο τόπος απ' αυγά
αγγούρια και πιπέρια
Τασάκι μου μικρό, γλυκό
δεμένο με το τάβλι
είν' η ακρίδα τρωκτικό
ρε ουστ παπαροκαύλη
Μικρό σπουργίτη ξάστερο
ντυμένο με πατάτες
είναι ο πόνος αδερφός
ρε Τζωρτζ που ειν' οι ντομάτες?
Σαν το βυζί είν' το μουνί
και πάν απ' όλα ο κώλος
ωραία που ειν' στην εκκλησιά
πανέμορφος ο θόλος
Σκάλωσα 'παν στην σκαλωσιά
έπεσα σαν μαλάκας
"δεν είναι το τυρί κιοφτές"
απάντησε ο βλάκας
Γαμώ τις μάνες σας γαμώ
πουτάνες πελεκάνοι
πουτάνας γιοί κορόμηλα
υφαίνετε πλεκτάνη.
Τα σύκα σύκα και αδερφές
πάνω στην μάντρα αράξαν'
του φεγγαριού οι καγκουριές
το μάτι μου χαράξαν.
Ψάξε βαθιά στον κώλο σου
να βρεις τη κληρωτίδα
και του καυλιού μου ο λαχνός
χέστηκε σαν ακρίδα.
ΥΓ: Δώσε χιντ να καταλάβω ποιος αυνάνας είσαι.
Τίτλος: Φτυσιά στα βάρδουλα
Θυμήθηκα το πάτο σου
Τον φρεσκοκουρεμένο
Της παναγιάς τον κώλο σου
Τον γάμησα παρθένο.
Μουνί εδώ, μουνί εκεί
Μουνί μέσα σε Polo
Τρελάθηκα στην εθνική
Να γαλγαλώ τον ψώλο.
Και αν έρθω τώρα να σε βρω
Και γλύφεις τα βυζιά σου
Αγάπη θα σου ξαναπώ
Άρπα και την κλανιά σου.
Η σούφρα σου είναι στρογγυλή
Σαν καραμέλα o'mamy
Πάρε καριόλα την ψωλή
Να χέζεις συντριβάνι.
Spiros δεν ξέρω ποιος τολμά
Ανώνυμα να γράφει
Θαρρώ πως είναι ο Παργαλά
Τον πούτσο σου σου πιάνει.
Και αν δεν είναι ο Παργαλά
Στα'ρχίδια μου τον γράφω
Να έρθει να τα γαργαλά
Γαμώ την παναγία σου.
Και για να κλείσω θα'θελα
Απλά να σας τονίσω
Ο Απαλευτίδης κόλλωσε
Ρε θα τον εγαμήσω.
Μυρωδιάς ο αγνός...
Την πίτσα σαν τελείωσα
μπορώ να σ' απαντήσω
τελείωσα και χέσιμο
μισό να κατουρήσω
πάρε στιχάκι αδερφέ
να -το μυαλό σου- ξύσει
σε ένα μπάζο απήγγειλα
που ζήταγε γαμήσι:
"Καυλί δεν είναι το μουνί
να σκάβει τον πρωκτό σου
είναι αυτό που θα 'θελε
ο τραβεστί αδερφός σου."
Το ξέρω πως ως αοιδός
αηδιάζω χέστρα
μα δεν υπάρχει άλλη οδός
αν ξέρεις βγες και πέστα
για μια μαλάκω ανώνυμη
χαράμισα την μέρα
νόμισα ήσουν εσύ
που έπαιζες φλογέρα
Να ξέρεις φίλε Μυρωδιά
οτι ο Μαμή τον πίνει
εκεί μακρυά στην Μύκονο
τον παίρνει και τον δίνει
Χτες αργά μέσα στο βράδυ
ξύπνησα μες στο σκοτάδι
κοιτάζω εδώ κοιτάζω εκεί
μα τελικά ήταν πρωί.
Σηκώνομαι όλος ορθός
με το καβλί σαν στρατηγός
πάω στο μπάνιο για να χέσω
μα δεν είχα τίποτα να καταθέσω.
Ρίχνω μια φτύξα δυνατή
τραντάχτηκε όλο το κορμί
βάζω κι αποσμητικό
να μη βρωμάω σαν τρωκτικό.
Ντύνομαι γοργά
γιατί είχα αργήσει στη δουλειά
μπαίνω μέσα στο αμάξι
μα δίπλα γύφτοι είχαν αράξει.
Κορνάρω επανειλημμένα
μα πουθενά τα γυφτάκια τα γαμημένα
παίρνω τον γερανό να τα σηκώσει
τα παπάρια μου είχαν φουσκώσει.
Μέχρι να έρθει ο γερανός
είχε κατέβει ο Χριστός
τελικά φεύγω από κει
και πιάνω δεξιά λωρίδα εθνική.
του μπι κοντινιουντ...
Τον ήπια...
Όλα ήταν μάταια τελικά.
Μα τι να πει κανείς
για την πορεία της ζωής.
Τόσα λάθη απανωτά
μια μαχαιριά μες την καρδιά.
Ζητώ συγγνώμη απ΄την ψυχή
που την ξεπούλησα κι αυτή.
Την πήρε ο αέρας ξαφνικά
κάποια βραδιά με ξαστεριά.
Νοιώθω μόνη συνεχώς...
Από ποιόν να κρατηθώ
αφού κανένας δεν τολμά
να με νοιώσει αληθινά??
Τον τοίχο πλέον δεν κοιτώ
μην τυχόν και σε σκεφτώ.
Ένα βλέμμα, μια αγκαλιά
δεν διαρκούν παντοτινά....
Σε παραφράζω ανώνυμη για να απογειώσω το νόημα του ποιήματος σου. Είμαι σίγουρος πως αυτό εννοούσες αλλά ντρεπόσουν να το εκφράσεις με λέξεις:
Μα τι να πει κανείς
για την πορεία της ψωλής.
Τόσα λάθη απανωτά
μια πούτσα μέσα στα βυζά.
Ζητώ συγγνώμη απ΄την ψωλή
που την ξεπούλησα κι αυτή.
Την πήρε ο αγέρας ξαφνικά
κάποια βραδιά με ξαστεριά. (ως έχει)
Νοιώθω μουνί συνεχώς...
Από ποιόν να κρατηθώ
αφού κανένας δεν τολμά
να με βιάσει αληθινά??
Τον πούτσο πλέον δεν κοιτώ
μην τυχόν και καυλωθώ.
Ένα καυλί, μια σκαμπιλιά
δεν διαρκούν παντοτινά....
Εύγε Spiros... Αρχικά μου φάνηκε αρκετά δυσνόητο το ποίημα και ήρθες εσύ σαν από μηχανής Θεός για να ρίξεις φως στις βαθύτερες έννοιες του ποιήματος της γλυκιάς μας αναγνώστριας. Σαν το λυσάρι που είχαμε παλιά για το μάθημα των "Κειμένων" (υπάρχει ακόμα αυτό το μάθημα?)ένα πράγμα.
Θα μου επιτρέψετε και εμένα μία μικρή παράφραση στο ποίημα της Ανώνυμης θαυμάστριας του Spiros, μία 2η λύση στο λυσάρι των "Κειμένων" (μα τι υπέροχη παρομοίωση αγαπητέ Παργαλάτσο):
Μα τι να πιει κανείς
αφού εκάει το χασίς.
Τόσα καψίματα απανωτά
μια τζούρα πολύ βαθειά.
Ζητώ συγγνώμη απ΄την χολή
που την έκαψε κι αυτή.
Την πήρε η τζούρα ξαφνικά
σε μία τούρμπο ρουφιξιά.
Νοιώθω μουνί συνεχώς...
Από που μαύρο θα βρω
αφού κανένας δεν τολμά
να μου δανείσει δανεικά??
Τον μπάφο πλέον δεν κοιτώ
μην τυχόν και ξαναχαθώ.
Λίγο χασίς, μια μαστουριά
δεν διαρκούν παντοτινά....
/*Ζητώ συγγνώμη για το προηγούμενο post απλά εν ώρα εργασίας η έμπνευση είναι περιορισμένη...*/
Έλα και πάρε με από πίσω
με το καυλί σου το φιδίσιο
ξέσκισέ με να τελειώσω
και ξανά να σε καυλώσω
Δεν μπορώ να περιμένω
την ψωλή σου μόνο θέλω
μες στο στόμα μου να βάλω
και τα χύσια σου να πάρω
Και μετά -αν θέλεις πάντα-
λέω να πάμε στη βεράντα
να γαμιέμαι σαν πουτάνα
στην πούτσα σου καβάλα
Μπράβο ρε Μυρωδιά για την μπαφο-παραχάραξη του ανώνυμου ποιήματος, δόξα στο τρίτο πιάνο κονσέρτο του Rachmaninoff.
Ανώνυμη αποφάσισα να μην σε τιμωρήσω αφού το τελευταίο σου ποιηματάκι ξεπερνάει και τη Βίβλο σε ανωμαλία.
Τελευταίο αριστούργημα:
Αύριο πρωί χαράματα
από τ' αεροπλάνο
στο πηγεμό για Τζέρμανι
θα χέζω και θα κλάνω
Από της Κολωνίας τ' ιντερνετ
ίσως και να μπλογκάρω
αν είναι θέλημα θεού
παπάρο, φάρο, γλάρο. (ρημάρουν και τα τρία)
Κάστανα, φύκια, ξωτικά
πέρδονται δίχως μέρσι
μα της παρθένου τα βυζά
έγλειφα από πέρσι
Τον μπάφο αν ψάχνεις Μυρωδιά
ντίλερ να σου γνωρίσω
μωρή πουτάνα τι κοιτάς
μήπως να σε γαμήσω?
Άγιε Πατέρα, Τσίσους μου
φώτισε το μυαλό μου
οι μαλακίες π' έγραψα
φωνάζουν τον γιατρό μου.
Λαστ μπατ νοτ λιστ, σαμθινγκ φρομ δε ριλιτζιους ποηντ οφ βιου:
Δυό-δυό καβάλα παν' στην εκκλησιά
οι Άγιοι Πατέρες
απο μικροί στοχεύανε
να γίνουνε Μητέρες
Μα ο Θεός ξεχάστηκε
σ' ένα ψηλό πατάρι
αντί για αιδοίο έπλασε
μικρό, στραβό παπάρι
Από μικρά, αθώα κ' αγαθά
ποθούσαν μέγα πεός
το ζήταγαν στην Παναγιά
ταπεινά, με δέος
Είναι γνωστό στην εκκλησιά
δεν μπαίνεις αν δεν δώσεις
Αν είσαι Πάτερ, στον πρωκτό
παχύ καυλί θα χώσεις
Αν ψάχνεις την κατήχηση
κάποιον να σε μορφώσει
μέ τάπα πήγαινε, προσεκτικά
ύπουλα θα στον δώσει
Δεν είναι το καυλί ανθός
για να τον εμυρίσεις
ακούς Άγιε Πατέρα μου
πριν πας να προσκυνήσεις?
Μπορεί να είμαι άθεος
του Σατανά σταλμένος
μα ο πρωκτός μου άθικτος
ποτέ μαγαρισμένος
Ριχτά τα ράσα που φορείς
απάνω στο κορμί σου
για να μπορείς να χέζεις εύκολα,
ν' αφήνεις την πορδή σου
Με τ' άγια διδάγματα
την διαστροφή μου φτάνεις
αυτά στο κύρηγμα που λες
φαίνονται σαν να κλάνεις:
"Πιστεύω σ' ένα θεό τρελό
άπουτσο τεκνοκτόνο
μπερδεύει ο εγκέφαλος
την ηδονή με πόνο"
Δημοσίευση σχολίου