Παρασκευή 20 Φεβρουαρίου 2009
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
KastanoGR.blogspot.com
ΚαΘηΜεΡιΝό ΗμΕρΟλΌγΙο ΧωΡίΣ κΑνΈνΑ λΌγΟ κΑι ΑιΤίΑ ...... ΓιΑτΊ ΠρΑγΜαΤιΚά ΔεΝ τΡέΧεΙ Kastano!!!
KastanoPress - ΠΡΩΤΟΣΕΛΙΔΑ
KastanoGR Group
ΑΣ ΧΤΙΣΟΥΜΕ ΤΗ ΚΑΣΤΑΝΟΥΠΟΛΗ
YouTube Channel
RSS
Αναρτήσεις
Σχόλια
download browsers
ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΑΣ
Διαφημιστικος Χωρος
6 σχόλια:
Χέσε ψηλά κι αγνάντευε λέει ο σοφός(??) λαός αλλά ποιος τον ακούει.
Λοιπόν ας πούμνε μια ιστορία για παιδάκια:
Μια φορά ήτνα μια κυράτσα που για τους δικούς της λόγους αποφάσισνε να χέσνει στις στέπες της Βορείου Ανταρκτικής.
Παρτνα! την μούτζωσνε μια τίγρη, σαφώς στεναχωρημένη που δεν έχεζνε πάνω της. Αμέσως αγρίεψνε η λεγάμενη και προέτειννε τα νύχια της διεκδικώντνας το χέσιμο που της άξιζνε.
"I Shall Exterminate Everything Around Me That Restricts Me From Being The Master", φώναξνε η μεγάλη γατούλα αλλά στη θέα ενός αμμόλακκου δεν μπόρεσνε να κρατηθνεί και χέστηκνε πανω της. Αυτο δεν τη χάλασνε πολύ γιατί άλλο που δεν ήθελε απο το να άρχισει να γλείφεται.
"Oh shit Vangelis!", φώναξνε χαρωπά ο Γιωργάκης Π. και χτύπησνε Κωστής Παλαμάκια, σαν μπέμπης που του φέρνναν τη φρουτόκρεμα του και αμέσως γδύθηκνε για να απολαύσνει το καφρόλουτρό του.
Α έρα ιιιι, Α ερα οοοο, Α εραααα αααα, Α έρα αα αα τραγουδούσνε χεζόμενη και αμέριμνη η ηρωίδα μας, σαν σε αυτό το βίδεο , την ίδια στιγμή που ο ζηλιάρης και Κωλοπαίδι Spiros ζήλευνε που μπορνώ και βάζνω λίνκ στα σχόλια.
Να δες γράφνω και με πλάγια γράμματα το όνομα σου επειδή είσναι παλιαδερφή: Spiros.
Μπλουμ! έκαννε η κουράδα του αρχισυντάκτη μας εκμαιέυονντας ένα "ο ΠΑΟΚ" απο τα γλυκά του χείλη. "Αυτός ο Μαμής μου χρωστνάει ένα σκριπτάκι" σκέφτηκνε αλλα γρήγορα το μυαλό του γέμισνε με 2κέφαλους γλαρους:"ΠΑΟΚ ΠΑΟΚ ΠΑΟΚ ΠΑΟΚ".
Η Τι γρης; είχνε συνέλθνει στο μεταξύ και αποφάσισνε ότι η χεζόμενη κυράτσα θα ήτνα το ιδανικό δώρο για την 15χρονη αμοιβάδα που κρατούσνε στο δρόμο με τις Λέπρες.
Φέρτνα! είπνε η αμοιβάδα και με το που είδε το δώρο αναφώνησνε "Αμοιβαία τα σφιξήματα μωρό μου", κατόπιν σφίχτηκνε και έχεσνε τον εαυτό της, διαιρέθηκνε κατα το κοινώς γραφώμενον.
Τα ρήματα σε ν είνναι courtesy του Spiros, όπως και ο jet κινητήρας σε σχήμα σφυροκέφαλου στο πάτο του. Για όσους δεν με πιστεύνουν παραθέτνω αυτολεξεί την απομαφνητοφωνημένη συζήτηση που γίνετναι τις τελευταίες μέρες μεταξύ Ασκητή και Spiros:
-Ασκητής: Ολα καλά homo?
-Spiros: Jet!
Επειδή η ζωή μου τις τελευταίες μέρες συμπυκνώνεται στη φράση:
"φαί, διάβασμα, σκατό, διάβασμα, ύπνος και διάβασμα" δεν είμαι σε κατάλληλη διανοητική κατάσταση έτσι ώστε να δύναμαι να απαντήσω με την πρέπουσα σοβαροφάνεια.
Για αυτό σε στέλνω στο διάλο χαρωπά και θα επιστρέψω μόλις μπορέσω να ξεκλέψω 3 πικοσεκόντ για να συντάξω ένα σωστό σχόλιο.
Ai am trouli sori for de inkoviniens.
Εντάξει λοιπόν αγαπητέ μαμή.
Ε λοιπόν, ε όχι.
Μετά την τηλεφωνική κλωτσά που μου έσκασες πισώπλατα πρέπει να ανοίξουμε πολιτισμένο διάλογο, γαμώ την παναγία και το χριστό σου, παλιοξεσκισμένη αχλαδιά, τρύπια παλιοκυρακώσταινα.
Γιατί σε βρίζω θα με ρωτήσεις.
-"Καλά σου κάνω μωρή Λουκία", θα σου απαντήσω.
-"Αχ ,ναι, πες μου και άλλα", θα προσθέσεις στην στιχομυθία.
-"Γαμώ το θεό σου", θα κλείσω με επίκληση στην αυθεντία την ανταλλαγή απόψεων.
Είναι πολύ απλό, αφού εσύ μου χώνεις χτυπήματα κάτω από τη μέση του κεφαλιού μου και λίγο παραπάνω από το ένα τρίτο της αποστάσεως μεταξύ του μέσου του κάτω χείλους και του πάνω περιγράμματος του πάνω χείλους, μετρώντας το από το άκρο αριστερό μέρος του πρώτου μέχρι το μέσο δεξί μέρος του δεύτερου, και συνεπώς ευνουχίζεις τοιουτοτρόπως, επιβεβαιώνοντας ταυτόχρονα ότι είσαι τοιούτος, το είναι μου δαγκάνοντας τα στιβαρά μου φρύδια, την στιγμή δε που βρίσκομαι κρεμάμενος από μέγιστο βάθος, αγκιστρωμένος στο πεθαμένο γίγνεσθαι μιας αρχέγονης πρασινωπής αντιλόπης, την στιγμή που η μοίρα με ξάπλωσε με μια φαρυγγίτιδα στο μικρό δάχτυλο του μεγάλου μου χεριού αφήνοντας με ξαπλωμένο με τα χέρια ανοιχτά περιμένοντας ένα τζατζίκι να με αγκαλιάσει και να αγναντεύσουμε μαζί το πέλαγο, φέρνοντας στον κουρασμένο μας νου θυμίσεις του προχθεσινού μέλλοντος, εικόνες αγγελικά κλασμένες, σαν από από ποδαρίλα, ή έστω μια τρυφερή μυωπία, χωρίς Logo, έτσι για τη μνήμη του Χριστόδουλα, που πέθανε για το ύστατο ιδανικό, το βραστό περιστέρι με πατάτες ψητές, βρασμένες στο τηγάνι, που όχι μόνο εξιστορεί την στιγμιαίο πάθος του Μέγα Αλέφαντου για πέστροφα αλλά συνάμα περιστρέφει την νηνεμία του πόθου γύρω γύρω όλοι γαμώ το κώλο του Μανόλη, του αρχιπουσταρά που πέταγε ντομάτες στο ψυγείο του σε ένδειξη διαμαρτυρίας για το ίδιο το Χάος που του επιφύλασσε μεγάλη νίλα, καθώς ως γνωστόν το πέταγμα μιας πεταλούδας στην Ελλάδα είναι αδύνατο, γιατί καιροφυλακτεί ο Μαμή που πετάγεται και τις καταβροχθίζει αφού ωσάν κάστορας αμολάει την ευέλικτη προβατίσια γλώσσα του και γραπώνοντας με θαλπωρή όλα τα ζωντανά πετούμενα, για την Κύπρο, για τα αδέρφια μας, από άλλη μάνα και άλλο πατέρα, ο οποίος ήταν γνωστός ζωγράφος και μάλιστα κάνει διεθνή καριέρα στο εσωτερικό πουλώντας cd στην Ακρόπολη με τα μαύρα από την απλυσιά μάτια του, τα οποία σαν μαγνήτης είχαν κάποτε μαγεύσει τον ιερομόναχο Χριστίνα, τον προστάτη άγιο του φραπέ, μέτριο χωρίς γάλα,με δυο παγάκια αν είναι εύκολο παρακαλώ, ο οποίος πέθανε μαρτυρικά αφού δεν μπόραγε να χέσει για πέντε μέρες και ψόφησε εξαιτίας της μπόχας από τις αναθυμιάσεις που έβγαιναν όταν άνοιγε το στόμα του να αρθρώσει λέξη, κάτι που προφανώς απαιτεί το επάγγελμα του πλασιέ που είχε ως μερική απασχόληση, τις μέρες που δεν μόναζε στο μοναστήρι ή όταν δεν γαμιόταν ασύστολα, αλλά να μη σε κουράζω με αρχέγονες αλχημείες που δεν έχουν να προσφέρουν τίποτα παραπάνω από μια γόπα τσιγάρου που ακόμα δεν άναψε γιατί ο παραλίγο καταναλωτής της πέθανε από καρκίνο στο μπικίνι, μόνος πια, ξεχασμένος από την κοινωνία, από τους συγγενείς του, έτσι γιατί η ζωή είναι μεγάλη πουτάνα, 150 ευρώ την ώρα, τσιμπούκι χωρίς καπότα, κώλο και χύσιμο στη μάπα, όλα 150, καλή τιμή για τέτοια δίμετρη μουνάρα, 1,80 ύψος πάνω σε σκαμπό ενάμιση μέτρου, φωτεινά σκατί μάτια, τρίχες σε μασχάλη, ωραίο βαμμένο μουστάκι, άπλυτη ένα μήνα, γενικά τρελή ευκαιρία, αλλά όλα αυτά μου φαίνονται ανούσια όταν διαπιστώνω ότι η συστολή του πνεύματος πάντα συνοδεύεται από μια καταστολή της σερπαντίνας που σφυρίζει ανέμελα πέναλτι για το καλό του γέλιου και τότε ακριβώς αυτές τις στιγμές της υπέρτατης εγκεφαλικής δημιουργίας, τότε που το πνεύμα συναντάει το Όλον, τότε που τα δευτερόλεπτα βαφτίζονται στην καλλιτεχνική σου έξαψη και ο χρόνος ντύνεται στα μοβ, τότε που τα χρυσόψαρα πετάνε μέσα στη γυάλα τους κολυμπώντας σε σκατά, επειδή ακόμα και η γάτα σου τα έχει χεσμένα , τότε ακριβώς είναι που γυρνάω στον εαυτό μου και λέω: "Spiros, πόσο γαμώ τα παιδιά μπορεί να είσαι? Είναι δυνατόν να είσαι υπαρκτό πρόσωπο?" για να μην πάρω απάντηση γιατί είμαι πολύ υπερόπτης και σνομπάρω τους ηλίθιους και έτσι αυτοαναιρούμαι καθημερινά και η αλήθεια είναι ότι αν θέλω μπορώ να συνεχίσω αυτή την πρόταση αλλά έλεος, και η μαλακία έχει όρια μερικές φορές αλλά αυτή δεν είναι μια από αυτές άρα θα συνεχίσω αυτή την πρόταση, όχι άλλαξα γνώμη, πάω για ύπνο, μαμή γαμιόσουν, γαμιέσαι και θα γαμιέσαι ασύστολα, είσαι σαν το σύμπαν υπό παλαιότερες θεωρήσεις άπειρος μόνο που αυτό δεν ήταν τρύπιο.
Μας υποχρέωσες.
Σου χρωστάμε και τι δικιά μας συλλογή απο λέξεις. Έλα να τη πάρεις.Έχω μια πελουυυυυυυυυυυυυυυυυρια λαχτάρα. Μαλάκα Carnation.
Γαμω τη Παναγία σου.
Καλά εντάξει...
Εγώ σου ανοίγω τις μπίλιες του ανεκδιήγητου και φιλικά σε καλώ να μπεις μέσα να πιεις ένα τσίπουρο και εσύ μου λες ότι προτιμάς να κάθεσαι και να πετάς βοτσαλάκια στην παραλία sun μια ξεχασμένη πεταλουδίτσα.
Έτσι, την στιγμή που σου δίνω το ύστατο χέζε, κυρίως από χαλιφιακή αναδόμηση για το παράταιρο σύνδεσμο μεταξύ του χθες και του πέντε, εσύ μου λες ότι ξέχασες την αριστερή γαλότσα σου σπίτι και η παρανυχίδα σου έβγαλε το μάτι.
Κρίμα...
Και δεν είμαι μόνο εγώ που το λέω αυτό. Προχθές που πέτυχα τυχαία στο δρόμο, τον Κώστα τον Παραδούσιο, ελπίζω να τον θυμάσαι, από την εποχή που κάναμε παρέα με τον Γιώργο τον Πετίλα, Καμπαντίβα Νέστορα, τη Μαρία Κατενάτσιο και την Ερμιόνη Αστραδούμα, μου ζήτησε να σου μεταφέρω προσωπικά εκ μέρους όλης της παρέας ότι είσαι μεγάλος μαλάκας. Μου είπε επίσης ότι ο Γιάννης ο Στριβαδούκης έχει πολύ μίσος για εσένα από τότε που του έφαγες την γκόμενα, την Έλενα Σαπιούνοβα, την Πρωσίδα που είχε αγοράσει από την Βουλγαρία για τρεισήμισι ευρώ.
ΥΓ:(Α, ρε πουτάνα Κόκκαλη που έφτασες μέχρι την Ισπανία)
Δημοσίευση σχολίου