Σας παραθέτω απόσπασμα από τη πρώτη σελίδα του πρώτου φύλλου του πρώτου κεφαλαίου της πρώτης μου νουβέλας με τίτλο «Το χάψες εψές, ότι και να λες με τες (κατά το θες)»:Γκιών Γκιών Γκιών… ακούστηκε μέσα από τη σκαλωσιά ο Γκιώνης. Είχε σκαλώσει για τα καλά όπως το πατίνι στη κατηφόρα. Στο μεταξύ, ο ήρωας αναρωτήθηκε «Ντεν έχω ξυπνήσει καλά καλά και κάτι μου χτυπάω την θυροτηλέφωνο». Ναι ήταν Αλβανός ή ο Μπάγεβιτς (όχι δεν βρίζω υπάρχει και εθνικότητα). Στη προσπάθεια να ξεσκαλώσει το Γκιώνη πέρασαν σαν ταινία του Αγγελόπουλου όλες οι έντονες στιγμές που είχε ζήσει. Δύο σκηνές το τρίωρο. Και τι να πρωτοθυμηθεί. Μέχρι να του απαντήσει κάποιος άρχισε να δευτεροθυμάται τις νύχτες στο Ακαπούλκο, τα απογεύματα στο Ναϊρόμπικ, τα πρωινά στη Ντακότα, τα βραδινά στη Ντακοτόπουλο. Τα είχε δει όλα σε καρτ ποστάλ. Αλβανός ήταν τι περιμένατε; Ο γκιώνης τον κοίταξε με το υπερδραστήριο βλέμμα του (βλ. φωτό) και γρήγορα ένα ερωτικό ρεύμα διαπέρασε το κορμί του. Το πωρώνω σκέφτηκε και ρώτησε: «Πάμε πλατεία;» «Είσαι μαλλάκας; Πες με είμαι μαλλάκας» απάντησε ο εκ Καλαμαριάς ορμώμενος Γκιώνης.
«Δεκαεφτά» φώναξε μια σουρωμένη δεκαοχτούρα. Χτύπησε νωχελικά τα φτερά της. Δεν είχαν περάσει ούτε τρείς ώρες από τη τελευταία φόρα που τα είχε χτυπήσει. Και τι χτύπημα ήταν αυτό διάολε. Τα μαστίγωνε ξανά και ξανά μέχρι να μελανιάσουν και κατόπιν τα ξαναχτύπαγε επειδή δεν είχαν μολυβιάσει. «Δεκαεφτά να είναι οι αιώνες σου!» απάντησε ο μάλλον διεπόμενος από αμετροέπεια Γκιώνης και της έριξε μια φτύξα. Στη προσπάθεια να ανταπωδώσει η δεκαοχτούρα πνίγηκε, προσφέροντας έτσι ένα τσάμπα γεύμα φοντί στον Αλβανό (τη βρισιά όχι την εθνικότητα) φίλο μας (τ’ακούς Αδωνι Γεωργιάδη?).
Αναρτήσεις
4 σχόλια:
Ακόμα ένα συγγραφικό μεγαλούργημα του Ντοστογιέφσκι του ιστολογίου μας. Έχουμε την χαρά της ανάρτησης στο βλογ μας, του πρώτου μέρους (από τα 1 μέρη και 2 ελένη) του εκπληκτικού και ασύλληπτου από τον κοινό νου ερωτικού θρίλερ με μια πινελιά ροζ μυστηρίου (αλά Μπέκας) με κωμικοτραγικές (επηρεασμένος φανερά από τον Βύρωνα της πολιτικής) σκηνές που ανεβάζουν την αδρεναλίνη στα ύψη (10 χλ*) και σε κάνουν να κουρνιάζεις ωσάν φοβισμένος γκιώνης που περιμένεις εναγωνίως να σε ξεσκαλώσει ο υποφαινόμενος κρατώντας ένα κουτάκι μπύρας που έχεις λιώσει από την αγωνία που σε κρατάω η κάθε φράση, η κάθε πρόταση, η κάθε λέξη του βιβλίου αυτού.
ΥΓ: Αποκλειστικά, όπως έγινε με το συγκεκριμένο σύγγραμα, θα έχουμε και την τριλογία που θα ακολουθήσει η μεταφορά του βιβλίου στην κινηματογραφική αίθουσα. Και πάλι ευχαριστώ τον μεγαλοδύναμο (HULK HOGAN) που με αξίωσε να είμαι συνβλόγερ με τον ΜΑΜΗ.Νιέχχχ!!
*χλ = χιλιοστά
Αμαν!Βρυκόλακας!
Χριστιανοί φέρτε τους σταυρούς και τα παλούκια.
Μαμή, η συγγραφική σου δεινότητα είναι νομίζω καταφανής.
Ένας νέος Ουμπέρτο Έκο μόλις γεννήθηκε...
...κάπου στην Αφρική προχθές αν θυμάμαι καλά.
Μαμή έδωσες ρέστα.αυτό μονό τέλος.
Το Ουμπέρτο έιναι είδος ηχούς. Ας πουμε στα Αγγλικα θα λέγαμε "this is a single echo. This is Umberto echo. this is Multiple echo"
Να τα λέμε αυτά Spiros γιατί ξεχνάς ότι ό ρόλος μας ειναι παιδευτικός.
Χυσομέντωρα ξέρεις απο παίδεμα εσυ.Άλλο παίδεμα αυτό. Αλλα δεν ακούς Ασκητή και Μαμή...
Δημοσίευση σχολίου